Options و Futures: یک مرور کلی

Options و futures هر دو ابزار مالی هستند که سرمایه گذاران از آنها برای کسب درآمد یا برای حمایت از سرمایه گذاری های فعلی استفاده می کنند. هر دو توافقنامه ای برای خرید یک سرمایه گذاری با قیمت مشخص تا یک تاریخ خاص هستند.

یک Option به یک سرمایه گذار حق می دهد ، اما نه تعهدی ، برای خرید (یا فروش) سهام با قیمت خاص در هر زمان ، تا زمانی که این قرارداد قابل اجرا باشد.
قرارداد آتی (future) نیاز به خریدار برای خرید سهام دارد و فروشنده نیز می تواند آنها را در یک تاریخ خاص آینده بفروشد مگر اینکه موقعیت دارنده قبل از تاریخ انقضا بسته باشد.

Options و futures بسیار با هم متفاوت هستند که در نحوه کار و میزان ریسک آنها بستگی به سرمایه گذار دارد.

Call Options و Put Options

تنها دو نوع Option وجود دارد: call options و put options. در call options ، پیشنهاد خرید سهام در قیمت مشخصی به نام قیمت اعمال است ، قبل از انقضای توافق نامه (سررسید). put options پیشنهادی برای فروش سهام با قیمت مشخص است.

در هر صورت ، option ها نوعی از مشتقات سرمایه گذاری هستند. آنها پیشنهادهایی برای خرید یا فروش سهام هستند اما تا زمان نهایی شدن توافق (سررسید) ، مالکیت واقعی سرمایه گذاریهای اصلی را نشان نمی دهند.

به عنوان نمونه ، می گویند یک سرمایه گذار یک call option برای خرید سهام XYZ با قیمت ۵۰ دلار اعمال ، را در طی سه ماه آینده باز می کند. سهام در حال حاضر با ۴۹ دلار معامله می شود. در صورت جهش سهام به ۶۰ دلار ، خریدار call option می تواند از حق خرید سهام با ۵۰ دلار استفاده کند. آن خریدار می تواند بلافاصله سهام را با قیمت ۶۰ دلار با سود ۱۰ دلار در هر سهم به فروش برساند. از طرف دیگر ، خریدار می تواند به سادگی خود call option را بفروشد و سود را کسب کند ، زیرا برای هر سهم ۱۰ دلار در سود است.

اگر در زمان انقضای قرارداد ، option زیر ۵۰ دلار باشد ،option بی فایده است و خریدار call option با ضرر به میزان پیش پرداخت option که premium (صِرف) نامیده می شود مواجه می شود.

خطرات options

ریسک برای خریدار call option محدود به premium پرداخت شده در پیش پرداخت option می باشد. این premium در طول مدت قرارداد بالا و پایین می رود. این به چندین فاکتور مبتنی است ، از جمله فاصله قیمت اعمال از قیمت فعلی و همچنین مدت زمان باقی مانده در قرارداد چقدر است. این premium به کسی که put options را باز کرده است (همچنین به آن نویسنده قرارداد option گفته می شود) پرداخت می شود.

نویسنده option در طرف دیگر تجارت است. این سرمایه گذار ریسک زیاد و نامحدودی دارد. در این مثال فرض کنید که سهام تا ۱۰۰ دلار بالا می رود. نويسنده option مجبور است سهام خود را با ۱۰۰ دلار در هر سهم بخرد تا آنها را به ۵۰ دلار براي هر سهم به خريدار call option بفروشد. در ازای premium کم و کوچک ، نویسنده option مبلغ ۵۰ دلار برای هر سهم از دست می دهد.

خریدار یا نویسنده option می توانند موقعیت خود را در هر زمان و با خرید یک call option که آنها را به حالت خنثی باز می گرداند ببندند . سود یا ضرر در واقع تفاوت بین premium دریافتی و هزینه خرید مجدد option یا خارج شدن از معامله است.

Put Option

put option حق فروش سهام با قیمت اعمال در یا قبل از انقضا (سررسید) است. معامله گر با خرید این option امیدوار است قیمت سهام سقوط کند.

به عنوان مثال ، اگر یک سرمایه گذار put option برای فروش XYZ را با ۱۰۰ دلار داشته باشد ، و قیمت XYZ قبل از انقضای option به ۸۰ دلار کاهش یابد ، سرمایه گذار ۲۰ دلار در هر سهم به دست می آورد ، منهای هزینه premium که در ابتدا پرداخت کرده است. اگر قیمت XYZ بالای ۱۰۰ دلار تمام شود ، option بی فایده است و سرمایه گذار premium پرداخت شده را از دست می دهد.

قراردادهای آتی Futures

قرارداد آتی تعهدی برای فروش یا خرید دارایی در تاریخ بعدی با قیمت توافقی است.

معاملات آتی هنگامی که از نظر کالاهایی مانند ذرت یا نفت در نظر گرفته شوند قابل درک است. قراردادهای آتی یک سرمایه گذاری تنظیم کننده و محدود کننده واقعی قیمت است. یک کشاورز ممکن است بخواهد قیمت قابل قبولی را برای فروش محصولش در آینده قفل کند که در صورت سقوط قیمت بازار قبل از تحویل محصول ضرر نکند . خریدار نیز می خواهد در صورت افزایش قیمت ، در قیمت قفل شده قبلی ، در زمان تحویل محصول مبلغ را پرداخت کند.

فرض کنید که دو معامله گر با قرارداد آتی نفت با قیمت ۵۰ دلار در هر بشکه موافق هستند. اگر قیمت نفت تا ۵۵ دلار حرکت کند ، خریدار این قرارداد در هر بشکه ۵ دلار در سود است. از طرف دیگر فروشنده در قیمت پایینتری در گذشته فروخته است و درواقع ضرر کرده است. و اگر قیمت تا ۴۵ دلار نزول کند قضیه برعکس می شود.

چه کسی در قرارداد های آتی Futures تجارت می کند؟

بین معامله گران نهادی و دلالان در بازار Futures تفاوت زیادی وجود دارد.

قرارداد آتی برای خریداران نهادی اختراع شد. این خریداران ها در واقع قصد دارند بشکه نفت خام را برای فروش به پالایشگاه ها یا تناژ ذرت را برای فروش به توزیع کنندگان سوپر مارکت در اختیار بگیرند. تعیین قیمت از قبل باعث می شود مشاغل دو طرف قرارداد نسبت به نوسانات بزرگ قیمت ها کمتر آسیب پذیر باشند.

با این حال دلالان ، قراردادهای آتی را به عنوان شرط بندی ،خرید و فروش می کنند. آنها می خواهند از تغییرات در قیمت های آتی سود ببرند. آنها قصد ندارند هیچ محصولی را در دست بگیرند.

بازار معاملات آتی فراتر از نفت و ذرت گسترش یافته است. معاملات آتی بورس را می توان در سهامی منحصر بفرد یا براساس شاخصی مانند S&P 500 خریداری کرد.

در هر صورت ، خریدار قرارداد آتی نیازی به پرداخت مبلغ کامل قرارداد در ابتدا را ندارد و فقط درصدی از قیمت به نام  initial margin (وجه تضمین) پرداخت می شود.

به عنوان مثال ، یک قرارداد آتی نفت برای ۱ هزار بشکه نفت است. توافق برای خرید قرارداد آتی نفتی با ۱۰۰ دلار معادل توافق ۱۰۰۰۰۰ دلاری است. ممکن است خریدار ملزم به پرداخت چندین هزار دلار برای قرارداد باشد و در صورت این شرط بندی اشتباه ممکن است بیشتر بدهکار شود.

قرارداد های آتی Futures شرط بندی های بزرگی هستند!

option ها دارای ریسک هستند ، اما Futures برای سرمایه گذار فردی خطرناک تر هستند.

یک قرارداد option استاندارد برای ۱۰۰ سهام است. اگر سهام ۳۰ دلار معامله شود ، ارزش کل قرارداد ۳۰۰۰ دلار است. یک قرارداد استاندارد طلا ۱۰۰ اونس طلا است. اگر طلا با قیمت ۱۳۰۰ دلار در هر اونس معامله شود ، قرارداد ۱۳۰،۰۰۰ دلار است. قرارداد option به طور پیش فرض کوچکتر است ، اگرچه یک سرمایه گذار می تواند چندین قرارداد را خریداری کند.

Futures پر ریسک هستند!

هنگامی که یک سرمایه گذار option سهام را خریداری می کند ، تنها بدهی مالی هزینه premium در زمان خرید قرارداد است. با این حال ، هنگامی که فروشنده یک put option باز می کند ، آن فروشنده در معرض حداکثر مسئولیت قیمت سهام است. اگر یک put option به خریدار حق فروش سهام ۵۰ دلار در هر سهم را بدهد اما سهام به ۱۰ دلار سقوط کند ، شخصی که این قرارداد را آغاز کرده است باید موافقت خود را برای خرید سهام برای ارزش قرارداد یا ۵۰ دلار در هر سهم انجام دهد.

نکته مهم : قراردادهای آتی برای سرمایه های کلان بهتر هستند . تعهد به فروش یا خرید با قیمت معین ، معاملات آتی را با توجه به ماهیت آنها در معرض خطر قرار می دهد.
با این حال ، قراردادهای آتی شامل حداکثر مسئولیت پذیری نسبت به خریدار و فروشنده است. با حرکت قیمت سهام ، هر یک از طرفین توافق نامه ممکن است برای تحقق یک تعهد روزانه مجبور به واریز پول بیشتری (وجه تضمین) در حساب های معاملات خود باشند.

دلیل این امر این است که سود در موقعیتهای آتی به طور خودکار روزانه در بازار مشخص می شود ، به این معنی که تغییر در ارزش سهام یا کالا ها ، بالا یا پایین ، در پایان هر روز معاملات به حساب های آتی طرفین منتقل می شود.

Option ها اختیاری هستند

سرمایه گذارانی که call option یا put option اختیار می کنند ، حق دارند سهام را با قیمت اعمال خاص خریداری یا بفروشند. با این حال ، آنها موظف به انتخاب option در زمان انقضای قرارداد نیستند. سرمایه گذاران option فقط وقتی در سود هستند ، قراردادها را اعمال می کنند ، به این معنی که این گزینه ارزش ذاتی دارد.

خریداران قراردادهای آتی موظفند پس از انقضا بدون توجه به قیمت دارایی ، سهام  یا کالا را از فروشنده قرارداد خریداری کنند.

نمونه قرارداد option

برای پیچیده تر کردن امور ، option ها در آینده خریداری و فروخته می شوند. که این امکان را برای نمایش تفاوت بین option ها و معاملات آتی Futures فراهم می آورد.

در این مثال ، یک قرارداد option طلا در بورس کالای شیکاگو به عنوان دارایی ،خود یک قرارداد معاملات آتی طلای COMEX است.

یک سرمایه گذار option ممکن است option ای را با premium  به مبلغ ۲٫۶۰ دلار در هر قرارداد در قیمت اعمال ۱۶۰۰ دلار با تاریخ سررسید فوریه ۲۰۱۹ خریداری کند.

دارنده این فراخوان دارای نمای صعودی در مورد طلا است و حق دارد موقعیت معاملات آتی طلا را به عهده بگیرد تا زمانی که option پس از پایان بازار در تاریخ ۲۲ فوریه ۲۰۱۹ منقضی شود. اگر قیمت طلا بالاتر از قیمت اعمال ۱۶۰۰ دلار بالا رود ، سرمایه گذار حق خرید قرارداد آتی را اجرا می کند. در غیر این صورت ، سرمایه گذار اجازه می دهد که قرارداد option منقضی شود. بیشترین ضرر premium  به مبلغ ۲٫۶۰ دلاری است که برای قرارداد پرداخت می شود.

نمونه قرارداد Future 

در عوض ، سرمایه گذار ممکن است تصمیم به خرید قرارداد آتی در طلا بگیرد. یک قرارداد آتی به عنوان دارایی خود دارای ۱۰۰ اونس طلا است.

این بدان معناست که خریدار موظف است در تاریخ تحویل مشخص شده در قرارداد آتی ، ۱۰۰ اونس طلا از فروشنده را بخرد. با فرض اینکه معامله گر هیچ علاقه ای به مالکیت طلا نداشته باشد ، این قرارداد قبل از تاریخ تحویل فروخته می شود یا به یک قرارداد آتی جدید انتقال می یابد.

با بالا رفتن یا سقوط قیمت طلا ، میزان سود یا ضرر در پایان هر روز معاملات به حساب سرمایه گذار واریز یا کسر می شود.

اگر قیمت طلا در بازار پایین تر از قیمت قرارداد باشد که خریدار با آن موافقت کرده است ، خریدار آتی هنوز موظف است در تاریخ تحویل آنرا را به فروشنده بپردازد.

تفاوت های دیگر

Options و futures ممکن است مشابه به نظر برسند ، اما بسیار متفاوت هستند. درک بازارهای آتی آسانتر است اما به دلیل وسعت نوسان و حجم قراردادها ریسک قابل توجهی را به همراه دارد.

Option های خرید می توانند کاملاً پیچیده باشند ، اما ریسک مربوط به premium (صرف) پرداخت شده است. نویسندگان (فروشندگان) Option ها ریسک بیشتری را به عهده می گیرند. در حقیقت ، نوشتن Option ها بهترین گزینه برای تجار Option با تجربه است.

نکات کلیدی

Options و futures ابزار تجاریی مشابه هستند که سرمایه گذاران این فرصت را برای کسب درآمد و سرمایه گذاری های جاری برای خود فراهم می آورند.
قرارداد Option به خریدار حق می دهد ، اما نه تعهد که خرید یا فروش یک دارایی را با قیمت مشخص در هر زمان در طول عمر قرارداد انجام دهد.
یک قرارداد future خریدار را متعهد می کند که یک دارایی خاص را خریداری کند ، و فروشنده آن دارایی را در یک تاریخ خاص آینده بفروشد و تحویل دهد مگر اینکه موقعیت دارنده قبل از انقضا بسته شود.