option چیست؟

option ها ابزارهای مالی هستند که براساس ارزش اوراق بهادار اساسی مانند سهام ارائه شده اند. یک قرارداد option به خریدار این امکان را می دهد تا بسته به نوع پیمانکاری که دارایی آن را دارد خریداری یا بفروشد. بر خلاف معاملات future (آتی) ، دارنده در صورت عدم انتخاب ملزم به خرید یا فروش دارایی نیست.

Call options به دارنده این امکان را می دهد که دارایی را با قیمت اعلام شده در یک بازه زمانی مشخص خریداری کند.
Put options به دارنده این امکان را می دهد که دارایی را با قیمت اعلام شده در یک بازه زمانی مشخص بفروشد.

هر قرارداد option تاریخ انقضای خاص دارد که دارنده باید option خود را اجرا کند. قیمت اعلام شده در option به strike price (به معنی قیمت اعمال) معروف است. option ها معمولاً از طریق کارگزاران آنلاین خریداری و فروخته می شوند.

نکات کلیدی

option ها مشتقات مالی هستند که به خریداران این حق را می دهند ، اما نه تعهدی ، خرید یا فروش یک دارایی زیربنایی با قیمت و تاریخ توافق شده.
Call options و put options پایه و اساس طیف گسترده ای از استراتژی های option را برای ضرر نکردن ، درآمد یا نگه داری طراحی می کند.
اگرچه فرصت های زیادی برای سودآوری با option ها وجود دارد ، سرمایه گذاران باید به دقت ریسک ها را وزن کنند.

چگونه option ها کار می کنند؟

option ها یک محصول مالی همه کاره هستند. این قراردادها در جایی که خریدار  options premium هایی را برای حقوق اعطا شده توسط این قرارداد پرداخت می کند و شامل یک خریدار و یک فروشنده میشود .

در ایران به عبارت option premium {صرف} گفته میشود که همان قیمت هر ورقه اختیار معامله است.

در هر Call option یک خریدار صعودی و یک فروشنده نزولی وجود دارد ، در حالی که Put option یک خریدار نزولی و یک فروشنده صعودی دارد.

قراردادهای option ها معمولاً ۱۰۰ سهام با قیمتی مشخص را نشان می دهند و خریدار برای هر قرارداد مبلغ premium پرداخت می کند. به عنوان مثال ، اگر یک options premium مبلغ ۳۵ سنت برای هر قرارداد داشته باشد، خرید یک option به مبلغ ۳۵ دلار هزینه خواهد داشت (۳۵سنت ضربدر ۱۰۰). premium تا حدی مبتنی بر strike price است – قیمت خرید یا فروش کل تا تاریخ انقضا. عامل دیگر قیمت premium تاریخ انقضا است. درست مانند آن کارتن شیر در یخچال ، تاریخ انقضا نشانگر روزی است که باید قرارداد گزینه استفاده شود. برای سهام های خارجی، معمولاً سومین جمعه ماه انقضای قرارداد است.

معامله گران و سرمایه گذاران به دلایل مختلف option هایی را خرید و فروش می کنند. option ها به معامله گر اجازه می دهند تا یک موقعیت اهرمی را در یک دارایی با هزینه کمتری نسبت به خرید عادی سهام حفظ کند. سرمایه گذاران از option ها برای محافظت یا کاهش ریسک در سبد سهام خود نیز استفاده می کنند.

option های آمریکایی می توانند هر زمان قبل از تاریخ انقضا option اعمال شوند ، در حالی که option های اروپایی فقط در تاریخ انقضا یا تاریخ تبادل قابل استفاده هستند.

======================================================================

مقیاس گیری یونانی خطر option ها (اطلاعات عمومی)

“یونانی” اصطلاحی است که در بازار option ها برای توصیف ابعاد مختلف ریسک در option ها ، چه در option خاص و چه سبد option ها ، استفاده می شود. این متغیرها یونانی نامیده می شوند زیرا به طور معمول با نمادهای یونانی همراه هستند. هر متغیر خطر نتیجه فرض خلاف یا رابطه option با متغیر اساسی دیگر است. معامله گران از مقادیر مختلف یونانی مانند دلتا ، تتا و غیره استفاده می کنند تا خطر option ها را ارزیابی کرده و اوراق بهادار را مدیریت کنند.

دلتا

(Delta (Δ نرخ تغییر بین قیمت option و یک دلار تغییر در قیمت سهام را نشان می دهد. به عبارت دیگر ، حساسیت به قیمت option نسبت به سهام. دلتای Call option دامنه ای بین صفر تا یک دارد ، در حالی که دلتا Put option بین صفر و منفی یک  قرار دارد. به عنوان مثال ، فرض کنید که یک سرمایه گذار طولانی مدت Call option با دلتا ۰٫۵۰ باشد. بنابراین ، اگر سهام ۱ دلار افزایش یابد ، قیمت این option از نظر تئوری ۵۰ سنت افزایش می یابد.

تتا

(Theta(Θ میزان تغییر بین قیمت option و زمان یا حساسیت زمان را نشان می دهد – که گاه به عنوان فرسایش زمان option شناخته می شود. تتا نشان می دهد با کاهش زمان انقضا ، قیمت option ها کاهش می یابد. برای مثال ، فرض کنید که یک سرمایه گذار option ای طولانی با تتا -۰٫۵۰ باشد. قیمت این گزینه هر روز که می گذرد ۵۰ سنت کاهش می یابد و سایر موارد برابر است. اگر سه روز معاملاتی بگذرد ، ارزش گزینه به لحاظ نظری ۱٫۵۰ دلار کاهش می یابد.

Call option درازمدت و Put option درازمدت معمولاً تتا منفی دارند و کوتاه مدت آنها تتا مثبت خواهند داشت. برای مقایسه ، چیزی که ارزش آن به مرور زمان از بین نمی رود ، مانند سهام ، تتای صفر دارد.

گاما

(Gamma (Γ نرخ تغییر بین دلتا و قیمت سهام را نشان می دهد. این امر به حساسیت قیمت مرتبه دوم (مشتق دوم) گفته می شود. گاما نشان می دهد دلتا با توجه به یک حرکت ۱ دلاری در قیمت سهام چه مقدار تغییر می کند. به عنوان مثال ، فرض کنید که یک سرمایه گذار Call option درازمدت در سهام فرضی XYZ باشد. Call option دارای دلتا ۰٫۵۰ و گاما ۰٫۱۰ است. بنابراین ، اگر سهام XYZ به مقدار ۱ دلار افزایش یا کاهش یابد ، دلتا Call option به مقدار ۰٫۱۰ افزایش یا کاهش می یابد.

گاما برای تعیین میزان ثبات دلتا استفاده می شود: مقادیر بالاتر گاما نشان می دهد که دلتا می تواند در پاسخ به حتی حرکات کوچک در قیمت سهام به طرز چشمگیری تغییر کند. option هایی با مدت زمان طولانی تر نسبت به تغییرات دلتا حساسیت کمتری دارند. با نزدیک شدن به زمان انقضا ، مقادیر گاما معمولاً بزرگتر می شود، زیرا تغییرات قیمت تأثیر بیشتری بر گاما می گذارد.

وگا

(Vega (V نرخ تغییر بین مقدار option و نوسانات ضمنی را نشان می دهد.

{نوسانات ضمنی معیاری است که احتمال تغییر در قیمت معین را بررسی می کند. نوسانات ضمنی ارزش بعدی option را تخمین میزند و مقدار فعلی option نیز مورد توجه قرار می گیرد. option هایی با نوسانات ضمنی بالا premium بالاتری دارند و بالعکس. یادآوری این نکته ضروری است که نوسانات ضمنی مبتنی بر احتمال است. این تنها برآوردی از قیمتهای آینده است تا اینکه نشانه ای از آنها باشد}.

این حساسیت option به نوسانات است. وگا مقدار تغییر قیمت یک option را با توجه به تغییر ۱٪ در نوسانات ضمنی نشان می دهد. به عنوان مثال ، option ای با Vega 0.10 نشان می دهد اگر نوسانات ضمنی ۱٪ تغییر کند ، انتظار می رود مقدار option به اندازه ۱۰ سنت تغییر کند.

از آنجا که افزایش نوسانات ، دلالت بر این دارد که سازه اصلی احتمالاً مقادیر شدید را تجربه می کند ، افزایش نوسانات به طور مناسب ارزش یک option را افزایش می دهد. در مقابل ، کاهش نوسانات بر ارزش option تأثیر منفی خواهد گذاشت.

ریو

(Rho (p نرخ تغییر بین مقدار option و تغییر ۱٪ در نرخ بهره را نشان می دهد. این حساسیت به نرخ بهره را اندازه گیری می کند. به عنوان مثال ، فرض کنید Call option با ریو ۰٫۰۵ و قیمت ۱٫۲۵ دلار است. اگر نرخ بهره ۱٪ افزایش یابد ، ارزش Call option به ۱٫۳۰ دلار افزایش می یابد و سایر موارد برابر هستند. نقطه مقابل در مورد گزینه های قرار داده صادق است.

=====================================================================

ریسک و سود حاصل از خرید Call options

همانطور که قبلاً گفته شد ، Call option به دارنده اجازه می دهد تا سهام را با قیمت اعمال (strike price) تا تاریخ انقضا به نام expiry (سررسید) خریداری کند. دارنده در صورت عدم تمایل به خرید دارایی ، تعهدی در خرید دارایی ندارد. خطر برای خریدار Call option محدود به premium (صرف) پرداخت شده است. نوسانات سهام هیچ تاثیری ندارد.

خریداران Call option در بورس معتقدند که قیمت سهم قبل از انقضا option (سررسید) بالاتر از قیمت اعمال strike price خواهد بود. اگر چشم انداز صعودی سرمایه گذار محقق شود و قیمت سهام بالاتر از قیمت اعمال افزایش یابد ، سرمایه گذار می تواند option را به اجرا گزارد ، سهام را با قیمت اعمال بخرد و بلافاصله سهام را با قیمت فعلی بازار برای سود بفروشد. نتیجه با تعداد قراردادهای option خریداری شده ضرب می شود ، سپس ۱۰۰ برابر می شود اگر فرض کنید هر قرارداد ۱۰۰ سهام را شامل می شود.

با این حال ، اگر قیمت سهام تا تاریخ انقضا بالاتر از قیمت اعمال حرکت نکند ، option بی ارزش می شود. دارنده ملزم به خرید سهام نیست بلکه premium پرداخت شده برای Call option را از دست می دهد.

ریسک و سود حاصل از فروش Call options

فروش Call option با “قرارداد نوشتن” شناخته می شود. نویسنده قرارداد premium دریافت می کند. به عبارت دیگر ، خریدار option مبلغ premium را به نویسنده یا فروشنده می پردازد. یک سرمایه گذار که Call option را به فروش می رساند ، نزولی است و معتقد است که قیمت سهام سقوط خواهد کرد یا تقریباً نزدیک به قیمت اعمال option در طول عمر option خواهد بود.

اگر قیمت سهم در انقضا (سررسید) برابر یا پایین تر از قیمت اعمال باشد ، این option برای خریدار Call option بی ارزش است. فروشنده option مبلغ premium را به عنوان سود خود تلقی میکند. این option اعمال یا اجرا نمی شود و فاقد ارزش است زیرا خریدار option سهام را با قیمت اعمال بالاتر یا برابر با قیمت بازار خریداری نمی کند.

اما اگر قیمت سهم بیش از قیمت اعمال در زمان انقضا باشد ، فروشنده option باید سهام را به خریدار با قیمت پایین تر از اعمال بفروشد. به عبارت دیگر ، فروشنده یا باید سهام خود را از سبد سهام خود بفروشد یا سهام آن را با قیمت حاکم بر بازار بخرد تا به خریدار Call option بفروشد. نویسنده قرارداد متحمل ضرر می شود. چه مقدار از ضرر و زیان بستگی به قیمت سهام آنها برای پوشش سفارش option به علاوه هزینه های سفارش کارگزاری باشد. (یعنی فروشنده باید گران بخرد و ارزان بفروشد)

همانطور که مشاهده می کنید ، خطر برای نویسندگان Call option به مراتب بیشتر از میزان خطر خریداران Call option است. خریدار Call option فقط premium را از دست می دهد. نویسنده با خطر بی نهایت روبرو است زیرا قیمت سهام می تواند به طور قابل توجهی ضررها را افزایش دهد.

ریسک و سود حاصل از خرید Put Options

Put options سرمایه گذاری هایی است که خریدار معتقد است قیمت اصلی سهام زیر قیمت اعمال در یا قبل از تاریخ انقضا option سقوط خواهد کرد. یک بار دیگر ، دارنده می تواند سهام را بدون تعهد به فروش در قیمت اعمال اعلام شده در هر قیمت روز تا تاریخ اعلام شده بفروشد.

{بیان ساده : در این حالت وقتی قیمت سهام از قبل پایینتر آمده باشد درواقع شما سهام را در قیمت پایین خریداری می کنید و به قیمت بالاتر به نویسنده option یا همان فروشنده option در قیمتی که option شروع یا نوشته شده می فروشید .} به این مدل فروش استقراضی نیز گفته می شود.

از آنجا که خریداران Put options می خواهند قیمت سهام کاهش یابد ، وقتی قیمت سهام پایین تر از قیمت اعمال باشد option سودآور است. اگر قیمت بازار غالب کمتر از قیمت اعمال در زمان انقضا باشد ، سرمایه گذار می تواند کار را انجام دهد. آنها سهام خود را با قیمت اعمال بالاتر به فروش می رسانند. در صورت تمایل به جایگزینی در اختیار داشتن این سهام ، آنها را در بازار آزاد خریداری می کنند.

نتیجه با تعداد قراردادهای گزینه خریداری شده ضرب می شود ، سپس ۱۰۰ برابر می شود اگر فرض کنید هر قرارداد ۱۰۰ سهام را شامل می شود.

ارزش نگه داشتن Put option با کاهش قیمت سهام افزایش می یابد. در مقابل ، با افزایش قیمت سهام ارزش Put option کاهش می یابد. اگر این option بی ارزش تمام شود ، خطر خرید Put options به از دست دادن premium محدود می شود.

ریسک و سود حاصل از فروش Put Options

فروش Put options همچنین به عنوان نوشتن قرارداد شناخته می شود. یک نویسنده Put option معتقد است که قیمت سهام همان باقی می ماند یا در طول عمر option افزایش می یابد . در اینجا ، خریدار option حق دارد که سهام را به فروشنده با قیمت اعمال در تاریخ انقضا بفروشد .

اگر قیمت سهام تا تاریخ انقضا بیش از قیمت اعمال بسته شود ، Put option بی ارزش تمام می شود. حداکثر سود نویسنده premium است. این option اعمال نمی شود زیرا وقتی قیمت بازار بیشتر است خریدار option سهام را با قیمت پایین تر از اعمال نمی فروشد.

اما اگر ارزش بازار سهام پایین تر از قیمت اعمال option باشد ، نویسنده Put option موظف است سهام را با قیمت اعمال بخرد. به عبارت دیگر ، Put option توسط خریدار option اجرا می شود. خریدار سهام خود را با قیمت اعمال به فروش می رساند زیرا این مقدار از ارزش بازار سهام بیشتر است.

خطر برای نویسنده Put option وقتی اتفاق می افتد که قیمت بازار پایین تر از قیمت اعمال باشد. اکنون با انقضا فروشنده مجبور است سهام خود را با قیمت اعمال خریداری کند. بسته به اینکه سهام چه میزان نزول کرده ، ضرر نویسنده می تواند بزرگ باشد. با این حال ، هر گونه ضرر تا حدی با premium دریافتی جبران می شود.